Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - IRAK

Abdul Wahid Aziz - Podnoszenie Ciężarów - waga lekka - Rzym 1960

( Brąz )
Jedyny medal dla Iraku, zdobył ciężarowiec Abdul Wahid Aziz. Wywalczył brąz, na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie 1960, w wadze lekkiej. Oprócz brązowego krążka z Rzymu. Ma na koncie brązowy medal, mistrzostw świata z Warszawy 1959. Aziz urodził się w Basrze, i tam rozpoczynał treningi. Znany był z patriotyzmu, kochał swój kraj i miasto. Ale dostał propozycje, wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Skorzystał z tej szansy, i trenował razem z kadrą USA. Główny powód wyjazdu z Iraku, to chęć zostania mistrzem świata. Wiadomo jakie warunki miał, w USA a jakie w Iraku. Był bardzo pomocny, wspierał swój klub z Basry. Przysyłał sprzęt oraz pieniądze, często podróżował do Iraku. Abdul Wahid Aziz zmarł w 1982 roku. Jest najlepszym, sportowcem Iraku w historii. Jako jedyny Irakijczyk zdobywał medale na Igrzyskach i mistrzostwach świata.

Abdul Wahid Aziz - na pomoście w Rzymie

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ

Gabriel Tiacoh - Lekkoatletyka - bieg na 400 m - Los Angeles 1984

( Srebro )
Gabriel Tiacoh specjalista biegu na 400 metrów, zdobył srebrny medal w Los Angeles 1984. Jego kariera jest pełna, wzlotów i upadków. Tiacoh reprezentował kraj kakao, czyli Wybrzeże Kości Słoniowej. Na Igrzyskach w Los Angeles, w finale 400 metrów stoczył piękna walkę. Z Amerykaninem Alozno Babersem. Przegrał przybiegając drugi, z minimalna stratą do Jankesa. Jednak odniósł niesamowity sukces, zdobył medal dla swojego kraju. Startował wiele razy na mistrzostwach świata, zajmował 5 i 7 miejsca. Był czterokrotnym mistrzem Afryki, i jej rekordzista na 400 metrów. Co ciekawe zdobył medal dla WKS, oraz jako pierwszy sportowiec z zachodniej Afryki, stanął na olimpijskim podium. Cztery lata później w Seulu 1988, odpadł w półfinale biegu na 400 m. Startował również na, zawodach uczelnianych w Stanach Zjednoczonych. W 1989 roku wygrał na Igrzyskach Frankofońskich. Niestety ten wspaniały zdolny, sportowiec zachorował na zapalenie opon mózgowych. I zmarł w 1992 roku miał wtedy 29 lat. Jest honorowym obywatelem, stolicy WKS Abidżanu. Oraz ikoną sportu w swoim kraju. Rekord życiowy na 400 metrów - 44.30 s.

Gabriel Tiacoh - meta i srebro w Los Angeles 1984

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - MACEDONIA

Mogamed Ibragimov - Zapasy styl wolny - waga do 85 kg
Sydney 2000

( Brąz )
Mogamed Ibragimov urodził się w Dagestanie. W swojej karierze, zapaśniczej reprezentował dwa kraje. Ibragimov zadebiutował, na Igrzyskach w Atlancie 1996. Jako zawodnik Azerbejdżanu, zajął niezłe 5 miejsce. Od roku 1997 startuje w barwach Macedonii. Gdzie przeniósł się głównie, z powodu znalezienia lepszych warunków treningowych startował dla klubu w Skopje. Oficjalnie po rozpadzie Jugosławii. Zdobył pierwszy medal, Igrzysk Olimpijskich dla Republiki Macedonii. Jednak sportowcy, Socjalistycznej Republiki Macedonii. Zdobywali medale, wcześniej dla Jugosławii. Dokładnie wywalczyli ich 12. Dyscypliny sportu, w których Macedończycy stawali na podium. To Zapasy, Boks, Piłka Nożna i Koszykówka. W Sydney Ibragimov walkę, o brązowy medal wygrał z Irańczykiem, Amirem Reza Khadem. Startował również w Atenach 2004, jednak przegrał już w pierwszej walce. Więc jego bilans, startowy na Igrzyskach to 5 miejsce, brązowy medal, 19 miejsce.

Mogamed Ibragimov - brąz w Sydney 2000

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - SUDAN

Ismail Ahmed Ismail - Lekkoatletyka - bieg na 800 m - Pekin 2008

( Srebro )
Flaga Sudanu, powiewała raz nad olimpijskim podium. Medal srebrny dla afrykańskiego kraju, zdobył Ismail Ahmed Isamil. Ten młody zdolny średniodystansowiec. Dokonał tego, na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie 2008. Była to spora niespodzianka. Ponieważ wywalczyć krążek, dla Sudanu miał zupełnie ktoś inny. A mianowicie Abubaker Kaki Khamis, dwukrotny mistrz świata na 800 m w hali. Lecz odpadł w półfinale, medalowe aspiracje wykazywał jednak Ismail Ahmed Ismail. Pochodzi z grupy etnicznej, Fur z regionu Darfur. Jak wiadomo, region objęty strasznym konfliktem zbrojnym. Pomiędzy arabami a miejscowymi czarnoskórymi mieszkańcami. Ismail był ósmy, cztery lata wcześniej w Atenach 2004. W Pekinie był w świetnej formie. Przegrał tylko z biegaczem z Kenii. Zdobył srebro i stał, się prawdziwym bohaterem w swoim kraju. Jego największe sukcesy, oprócz medalu olimpijskiego. To cztery medale, w Mistrzostwach Afryki. Rekordy życiowe: 800 m ( stadion ) 1:43,82 min, 800 m ( hala ) 1:44,75 min. 4. wynik w historii światowej lekkoatletyki.

Ismail Ahmed Ismail - pierwszy Sudańczyk który zdobył medal IO

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - BERMUDY

Clarence Hill - Boks - waga ciężka ( + 81 kg ) - Montreal 1976

( Brąz )
Jedyny medal dla Bermudów, zdobył wspaniały bokser Clarence Hill. Dokonał tego na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu 1976, w wadze ciężkiej. Pokazał światu, że sportowiec z tak małego kraju może również, sięgnąć po olimpijski laur. W pierwszym pojedynku, szybko znokautował boksera z Iranu. Drugi pojedynek, to również łatwe zwycięstwo z Belgiem. O prawo walki w olimpijskim finale, zmierzył się z potężnym Rumunem Simonem. Przegrał i zdobył brązowy medal, zwyciężył Kubańczyk Stevenson. Hill okazał się ogromną niespodzianka turnieju bokserskiego. Chciał wystąpić na Igrzyskach w Moskwie, lecz na jego start zabrakło funduszy. Przeszedł na zawodowstwo, w kwietniu 1980 roku. I w pierwszym pojedynku, znokautował swojego rywala. Jego bilans jako zawodowy bokser to 18 wygranych ( 13 przez nokaut), 3 porażki i 1 remis. W Bermudzkiej alej gwiazd sportu zajmuje, jedno z czołowych miejsc. W między czasie Clarence Hill uzależnił się od narkotyków i wylądował w więzieniu. Jednak nie umniejsza to jego zasług, dla swojego kraju.

Clarence Hill - brązowy medalista z Montrealu 1976 w wadze ciężkiej

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - SENEGAL

Amadou Dia Ba - Lekkoatletyka - bieg na 400 m przez płotki
Seul 1988

( Srebro )
Amadou Dia Ba, to ikona sportu w swoim kraju. Startowała na trzech, Igrzyskach Olimpijskich. W Los Angeles, Seulu i Barcelonie. Lecz prawdziwa rewelacja, był w Seulu 1988. W finale 400 metrów przez płotki, pokonał ikonę tej konkurencji samego Edwina Mosesa. Zdobywając pierwszy medal, i jak na razie jedyny dla Senegalu. Dia Ba był bardzo utalentowanym, zawodnikiem. Trenował również trójskok i skok wzwyż. Jest sześciokrotnym mistrzem Afryki. Jego rekord życiowy - 47.23 (1988), to jeden z najlepszych czasów na tym dystansie w historii. Jest w zarządzie, komisji zawodniczej sportowców, którzy startowali na Igrzyskach Olimpijskich. Amadou Dia Ba został uznany, za najlepszego sportowca Senegalu w dziejach.

Amadou Dia Ba - srebro w Seulu 1988

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - TOGO

Benjamin Boukpeti - Kajakarstwo Górskie - slalom k-1 - Pekin 2008

( Brąz )
Kolejny medalista o bardzo ciekawej biografii. Benjamin Boukpeti, urodził się we Francji. Jego ojciec pochodzi z Togo, matka jest Francuzką. Ma brata i dwie siostry, on i brat urodzili się we Francji, siostry w Togo. Zaczął treningi w wieku 10 lat, od razu objawił się jako ogromny talent. Na pytanie, czemu reprezentuje Togo odparł - Zaczynałem uprawiać ten sport we Francji, gdzie jest bardzo ciężka selekcja. Gdy odniosłem kontuzje, dostanie się do kadry narodowej graniczyło z cudem. Byłem porostu za stary - wyjaśnia Benjamin. Dlatego wybrałem starty dla kraju ojca, byłem w Togo raz, ale teraz będę tam częstym gościem. Debiutował na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. Gdzie zajął 18 miejsce, było to najlepsze miejsce sportowca z Togo w historii. - W Afryce wszystko, skupia się wokół piłki. Kajakarstwo to sport prawie egzotyczny, ale cieszę się ze go promuje - tłumaczy Boukpeti. We Francji trenował razem z, Fabianem Lefevre srebrnym medalista z Pekinu. Po pięknej walce Benjamin Boukpeti zdobył, brązowy medal pierwszy dla Togo w historii. Mieszka w Tuluzie, jest w gronie 40 sportowców którzy promują, pokój poprzez sport na świecie.

Benjamin Boukpeti na pekińskim torze kajakarstwa górskiego

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - PARAGWAJ

Reprezentacja Paragwaju - Piłka Nożna - drużynowo - Ateny 2004

( Srebro )
Skład reprezentacji Paragwaju na turniej olimpijski w Atenach
Jedyny medal dla Paragwaju, zdobyli piłkarze na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach 2004. Paragwaj ma trochę, podobną historie jak Polska. Również był pod zaborami, i odzyskał poprzez walkę niepodległość. Reprezentacja z Ameryki Południowej trafiła, do grupy B olimpijskiego turnieju. Jej rywalami były kolejno drużyny: Japonia, która przegrała 4-3, Ghana pokonała Paragwaj 1-0, oraz Włochy które przegrały 0-1. Z pierwszego miejsca, z dorobkiem 6 punktów. Paragwaj awansował do ćwierćfinału, olimpijskiego turnieju piłki nożnej. W Salonikach po bardzo zaciętym, meczu Paragwaj wygrał z Korea Południową 4-3. Na piłkarzy Paragwaju w półfinale, czekała sensacja turnieju, czyli reprezentacja Iraku. I o dziwo gładko przegrała 1-3. I sukces stał się faktem, Paragwaj awansował do wielkiego finału. W finale czekał lokalny, wieczny rywal czyli Argentyna. Na stadionie olimpijskim w Atenach spotkają, się dwie reprezentacje z Ameryki Południowej. Mecz sędziował znany, grecki sędzia Kyros Vassaras. Niestety już w 16 minucie, gola na 1-0 dla Argentyny. Zdobył król strzelców turnieju Carlos Tevez. Wynik utrzymał się do końca, Paragwaj przegrał zdobywając srebrny medal.

Jose Cardozo zdobywca dwóch goli w półfinale przeciwko Irakowi

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - ZJEDNOCZONE EMIRATY ARABSKIE

Ahmed Al Maktoum - Strzelectwo - podwójny trap - Ateny 2004

( Złoto )
Szejk Ahmed Al Maktoum, to bardzo ciekawa postać. Zdobył dla swojego kraju, pierwszy medal w historii i od razu z najcenniejszego kruszcu. Rodzina szejka, to bardzo wpływowi ludzie zamieszkujący stolice Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W Dubaiu się wychował, i od najmłodszych lat jeździł na polowania. Do strzelania zaraził go, dziadek i ojciec. Kuzyn szejka zdobywał medale, w Igrzyskach Azjatyckich oraz w mistrzostwach Azji. Ahmed Al Maktoum bardzo późno rozpoczął karierę, jeśli chodzi o strzelectwo sportowe. Bo dopiero w 1998 roku miał wtedy 34 lata. Co ciekawe jest 16-krotnym mistrzem swojego kraju w squashu. Zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney. Lecz zajmował odległe pozycje. Przełom to Ateny 2004, gdzie w trapie był czwarty a w podwójny trapie. Zwyciężył i zdobył złoty medal. Również w 2005 roku, został mistrzem świata w tej specjalności. Szejk powiedział - Dobrze że zwyciężyłem na igrzyskach i mistrzostwach świata, źle że już mnie strzelectwo nie pociąga jak dawniej, ponieważ nie mam motywacji. W Pekinie uplasował się na 30 i 7 miejscu.

Szejk Ahmed Al Maktoum ze swoim złotym medalem.

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - WYSPY DZIEWICZE

Peter Holmberg - Żeglarstwo - klasa finn - Seul 1988

( Srebro )
Peter Holmberg urodził się w 1960 roku na Wyspach Dziewiczych. Zaczął ostro żeglować, w wieku 16 lat godził to z nauką. Chciał iść na studia i podjął decyzje o wyjechaniu, na uczelnie do Stanów Zjednoczonych. W Kalifornii, gdzie mieszkał i się uczył zaczął pływać na olimpijskiej klasie finn. Na pierwsze Igrzyska Olimpijskie, w Los Angeles przygotowywał się zaledwie w dziewięć miesięcy. Sam zarobił sobie na łódkę, na której starował w regatach olimpijskich w 1984 roku. Zajął 11 miejsce na 36 startujących żeglarzy. Do Seulu przygotował, się o wiele lepiej miał więcej czasu. A przede wszystkim funduszy. Aby wystartować na akwenie olimpijskim w okolicach koreańskiego miasta Pusan. Poświecił dwa lata. Rok przed igrzyskami brał udział w regatach przedolimpijskich. Przed Igrzyskami podjął trzy decyzję, które miały zaowocować w postaci medalu. Kupił koreańską łódkę klasy finn, brał udział we wszystkich możliwych regatach w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Trenował na wodach Wysp Dziewiczych, które przypominały warunkami te w Korei. I udało się zdobył srebrny medal. Również startował w match rasingu, brał udział w Pucharze Ameryki. Wygrał najstarsze sportowe trofeum świata w 2007 roku na łódce Alinghi.

Peter Holmberg zdobywca srebrnego medalu i Pucharu Ameryki

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - AFGANISTAN

Rohullah Nikpai - Teakwondo - waga do 58 kg - Pekin 2008

( Brąz )
Treningi w stolicy Afganistanu, Kabulu zaczął w wieku 10 lat. Nikpai razem z rodzinna, opuścił stolice i wylądował w obozie dla uchodźców w Iranie. Właśnie w Iranie powstała narodowa kadra Afganistanu w Teakwondo. Przypomnijmy że za rządów talibów, sport w Afganistanie został całkowicie zakazany ! Wrócił do Kabulu w 2004 roku, kontynuował przygotowania w centrum przygotowań olimpijskich. Powstałym po obalenia talibów. Na Igrzyskach w Pekinie, zdobył dla swojego kraju pierwszy medal w historii. Hiszpan Juan Antonio Ramos to jego przeciwnik w walce o brązowy medal, nie byle kto bo dwukrotny mistrz świata. Został pokonany dwukrotnie, i Nikpai miał brąz. Prezydent Hamid Karzai pogratulował mu telefonicznie, a później przyjął brązowego medalistę do pałacu. Sam Nikpai został przywitany w kraju jak bohater i powiedział - „Wierzę że to przekaże znak pokoju, po 30 latach wojny w moim kraju”

Rohullah Nikpai na podium w Pekinie.

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - BURUNDI

Venuste Niyongabo - Lekkoatletyka - bieg na 5000 m
Atlanta 1996

( Złoto )
Jedyny medal, ale za to złoty dla afrykańskiego państwa, zdobył Venuste Niyongabo. Wygrał bieg na 5000 metrów, co ciekawe tylko dwa razy, wcześniej biegał ten dystans ! Pochodzi z plemienia Tutsi, oprócz medalu olimpijskiego. Ma na koncie medal, mistrzostw świata w Goeteborgu. Należał do faworytów, biegu na 1500 metrów w Atlancie. Jednak odstąpił swój udział, dla swojego rodaka i przyjaciela Dieudonne Kwizera. Po pięknym sprincie na końcowych, metrach Niyongabo został mistrzem olimpijskim na 5000 m. Mistrz z Burundi zmagał się, z licznymi kontuzjami. Które mu zahamowały karierę, na następnych Igrzyskach Olimpijskich odpadł w eliminacjach na dystansie 1500 m. Na 1500 metrów ma jeden z najlepszych, rezultatów w historii „królowej sportu” - 3:29,18.

Sprint po złoto Venuste Niyongabo

Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - TONGA

Paea Wolfgramm - Boks - waga superciężka ( + 91 kg )
Atlanta 1996

( Srebro )
Tonga państwo leżące w Polinezji. Ma ponad 110 tysięcy mieszkańców. Paea Wolfgramm zdobył dla, Tonga pierwszy i jedyny medal na Igrzyskach Olimpijskich. „Tongijski Wojownik” w kraju ma podobny, szacunek jak sam król tego archipelagu ! Dzięki rozsławieniu i zdobyciu medalu, dostał najwyższe odznaczenia państwowe. Po wygraniu gładko trzech walki. Wolfgramm wszedł do olimpijskiego finału, jednak czekał na niego godny rywal. A mianowicie Władimir Kliczko. Sam król przed walką dzwonił i życzył mu powodzenia, lecz bokser powiedział - " Zjadłem hamburgera na czas" " królu mówię ci cześć". Chyba był przygotowany na porażkę powiedział „Jeśli wygram umrę” wiedział co będzie w Tonga. I przegrał zdecydowanie z Ukraińcem 3 do 7. Zdobył srebro dla swojego kraju.

Paea Wolfgramm na ringu w stolicy Georgii

Cykl : Kraje z jednym medalem Igrzysk Olimpijskich - BARBADOS

Obadele Thompson - Lekkoatletyka - bieg na 100 m - Sydney 2000

( Brąz )
Barbadoski sprinter, który na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney 2000. Wywalczył brązowy medal, w królewskiej konkurencji 100 metrów bohater swojego kraju. Był już blisko w Atlancie, ale zajął najgorsze miejsce dla sportowca czyli czwarte. Lecz na 200 metrów, na MŚ w Sewilli również, był czwarty na 100 i 200 metrów. W Sydney oprócz brązu zajął, czwarte miejsce na 200 metrów. Rekordy życiowe 100 m – 9.87 s, 200 m – 19.97 s. Prywatnie jest mężem amerykańskiej lekkoatletki Marion Jones.

Obadele Thompson z dumą prezentuje swój brązowy medal

Sportowcy polskiego pochodzenia - RANKING !

Ranking obejmuje sportowców, którzy posiadają polskie obywatelstwo. Posiadanie dwóch paszportów, to naprawdę kłopot. Wielu Polaków ma im za złe, że reprezentują inne kraje. Ale to ich wybór, i trzeba ich szanować. Również za to że są dumni skąd pochodzą. I pokazują to za każdym razem, jak np. Karolina Woźniacka, po finale US OPEN podziękowała również po polsku. Czy to nie piękny gest ? W rankingu umieściłem sportowców pochodzenia polskiego dekady. Również brałem pod uwagę, umiejętność mówienia w naszym języku. Więc taka zabawa, ale i fajna sprawa, poznajmy tych bohaterów.

Miejsce 1

Michał Klim - Pływanie - ( Australia )

Urodzony : 13 września 1977 roku w Gdyni
W Polsce mieszkał tylko sześć lat. W 1995 roku już jako Michael Klim zadebiutował w barwach Australii w mistrzostwach świata na krótkim basenie w Rio de Janeiro. Wrócił z pięcioma medalami. A to był dopiero początek...W igrzyskach olimpijskich wywalczył sześć medali. Pięć z nich w sztafetach, w tym dwa złote. W Sydney w 2000 roku indywidualnie zdobył srebro na 100 m stylem motylkowym. Był rekordzistą świata na tym dystansie oraz na 100 m stylem dowolnym.W mistrzostwach świata na podium stawał 10 razy. W 1998 roku królował w Perth, gdzie w siedmiu startach zdobył siedem medali, w tym cztery złote. Został wybrany pływakiem roku. W domu rodzinnym, mówiono tylko po polsku - Wyznaje Michał Klim. Świetnie mówi po polsku, bez zachodniego akcentu. W domu nie jest Michaelem tylko Michałem. Za sukcesy i polskość daje mu 1 miejsce.

Miejsce 2

Karolina Woźniacka - Tenis - ( Dania )

Urodzona : 11 lipca 1990 roku w Odense
Na miejscu drugim, wschodząca gwiazda światowego tenisa. Karolina Woźniacka to polka z krwi i kości, chodzi mi również o słowiańska urodę a jednak gra dla Danii. Nie ma się czemu, dziwić tam spędziła dzieciństwo, tam nauczyła się gry w tenisa. Rodzice Karoliny są Polakami, mama Anna była reprezentantką Polski w siatkówce, a ojciec był piłkarzem Miedźi Legnica, Zagłębia Lubin i SV Waldhof Mannheim i w latach osiemdziesiątych podpisał kontrakt z B 1909 Odense i na stałe przenieśli się do Danii. Karolina oczywiście, płynie mówi po polsku. I za każdym razem, podkreśla jakie ma korzenie.

Miejsce 3

Łukasz Podolski - Piłka nożna - ( Niemcy )

Urodzony : 4 czerwca 1985 roku w Gliwicach
Na trzecim miejscu, uplasowałem piłkarza Łukasza Podolskiego. Miłością do piłki zaraził go ojciec Waldemar, zawodnik takich klubów jak Górnik Knurów czy Szombierki Bytom. Jego ojciec nawet z Bytomskim klubem zdobył mistrzostwo Polski. Do Niemiec przeprowadził się z rodzicami w 1987 roku. Ale bardzo jest związany, z naszym krajem ma w domu pełno symboli, które ukazują że jest tak naprawdę Polakiem. Na łamach Tempa w wydaniu z 18 grudnia 2003, zadeklarował swoje chęci grania w polskiej reprezentacji. Trener Edward Klejndinst kilkakrotnie rozmawiał z nim telefonicznie. Piłkarz potwierdził chęci. Jednak polskie władze piłkarskie milczały. Mówi nieźle po polsku, jednak czuć akcent niemiecki. Trzecie miejsce to dowód mojego szacunku, dla niego. Gdy po strzeleniu dwóch goli Polsce na Euro 2008 zachował się jak klasowy sportowiec i prawdziwy Polak.

Miejsce 4

Tomasz Wylenżek - Kajakarstwo - ( Niemcy )

Urodzony : 9 stycznia 1983 roku w Świerklańcu
Tomasz to świetny kanadyjkarz, trzykrotny medalista olimpijski. W Polsce trenował w rodzinnej miejscowości, potem w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Wałczu. W 2000 wyjechał do Niemiec gdzie mieszkali jego rodzice i zaczął startować w barwach tego kraju. W 2001 zdobył dwa medale młodzieżowych mistrzostw świata, rok później był już członkiem kadry seniorów. Złoty medal olimpijski zdobył w dwójce C-2 w parze z Christianem Gillem na dystansie 1000 m w Atenach. W następnych latach wspólnie zdobyli szereg medali Mistrzostw Świata i Europy na różnych dystansach, w tym kilka złotych. W Pekinie zajęli drugie miejsce na koronnym dystansie i trzecie na 500 m. Tomasz Wylenżek posiada stronę internetową, w dwóch wersjach językowych. W języku niemieckim i polskim.Tomasz wielokrotnie podkreślał. Że trenując w Polsce nie osiągnął by takich sukcesów.

Miejsce 5

Mirosław Kloze - Piłka nożna - ( Niemcy )

Urodzony : 9 czerwca 1978 roku w Sławięcicach
Pochodzi z bardzo usportowionej rodziny. Ojciec Józef również był piłkarzem, grał w Odrze Opole i AJ Auxerre. Matka Barbara była piłkarka ręczną, reprezentowała nasz kraj 82 razy w meczach międzypaństwowych. Kloze wyjechał z Polski w 1987 roku, razem z matką. I tam został rozpoczynając treningi. 24 marca 2001 roku debiutował w reprezentacji Niemiec w meczu z Albanią. Wraz z kadrą niemiecką sięgnął po wicemistrzostwo świata w 2002 zdobywając w turnieju 5 bramek, został wicekrólem strzelców, brał również udział w turnieju finałowym Euro 2004 oraz Euro 2008. Na Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech, zdobył wraz z reprezentacją Niemiec brązowy medal i został z dorobkiem 5 goli królem strzelców. Kloze na pewno mówi dobrze po polsku, nigdy nie słyszałem jak wypowiada się w naszym języku. Co ciekawe ma, żonę polkę Sylwię.

Miejsce 6

Wojciech Wolski - Hokej na lodzie - ( Kanada )

Urodzony : 24 lutego 1986 roku w Zabrzu
Wojciech Wolski zajmuje, w moim rankingu szóste miejsce. Opuścił Polskę z rodzicami, i starszym bratem w 1989 roku. Najpierw osiedlili się w Niemczech. Jednak przenieśli się za ocean do Toronto. Chętnie w dzieciństwie chodził na otwarte lodowiska razem z bratem. I tak uczył się jeździć na łyżwach. Później ostro zaczął trenować narodowy sport Kanady i tak. 26 czerwca 2004 roku został wybrany numerem 21 w pierwszej rundzie NHL Entry Draft i trafił do drużyny Colorado Avalanche. Swój pierwszy mecz w NHL rozegrał 5 października 2005 roku, a pierwszą bramkę strzelił pięć dni później w meczu z Calgary Flames. Wojtek spędza sporo czasu w Polsce. Jego rodzice mają domek w Niechorzu. Świetnie mówi po Polsku.

Miejsce 7

Ruben Wołkowski - Koszykówka - ( Argentyna )

Urodzony: 30 Sierpnia 1973 w Castelli
Siódme miejsce, może sporo osób zadziwić. Ale Ruben Wołkowski, mistrz olimpijski w koszykówce z Aten 2004. Ma polskie obywatelstwo i mówi kaleczona polszczyzna.Mierzący 208 cm wzrostu koszykarz zawodową karierę zaczynał w 1993 w Quilmes Mar del Plata. Wcześniej uczęszczał do szkoły średniej Quilmes. W ojczyźnie grał także w Boca Juniors oraz Estudiantes de Olavarría. Próbował swych sił w klubach NBA - jako pierwszy Argentyńczyk. Krótko był koszykarzem Prokomu. Większość rodzinny Rubena mieszka w Polsce.

Miejsce 8

Michał Łasko - Siatkówka - ( Włochy )

Urodzony : 11 marca 1981 roku we Wrocławiu
W Polsce nie brakuje, zdolnych młodych siatkarzy. Ale syna mistrza olimpijskiego, nie mamy w kadrze Polski. A mógł być chodzi mi o Michała Łasko. Syn Lecha mistrza olimpijskiego z Montrealu w 1976 roku. Michał gra w kadrze Włoch, jest atakującym. Młody siatkarz zdobywał tytuł mistrza Włoch. Michał świetnie mówi po polsku, kocha polską kuchnie nio i tak naprawdę swoja prawdziwa ojczyznę. Co mówi na temat gry w kadrze Polski. -Przede wszystkim nigdy nie pojawiła się taka propozycja. Mam dwa paszporty, więc problemu by nie było. Ja zawsze marzyłem, żeby zagrać w kadrze narodowej. Pojawiła się możliwość w kraju, w którym spędziłem większość życia i z niej skorzystałem. Czy żałuję, że to nie polska reprezentacja? Nie...czuję się tak samo Polakiem, jak Włochem - Wyjaśnia Michał.

Miejsce 9

Piotr Trochowski - Piłka nożna - ( Niemcy )

Urodzony : 22 marca 1984 roku w Tczewie.
Kolejny piłkarz w kadrze Niemiec, który mógł grac dla Polski. Lecz PZPN był, obojętny na listy matki. Która promowała syna jako ogromny talent, i wyrażał chęć gry dla Polski. Piotr jest wicemistrzem Europy i został powołany do kadry na Mundial 2010 w RPA. Nieźle mówi po polsku. Co ciekawe chce żeby mówić na niego Piotr a nie Peter.

Miejsce 10

Aleksandra Woźniak - Tenis - ( Kanada )

Urodzona : 7 września 1987 w Montrealu
Na miejscu dziesiątym, najlepsza tenisistka Kanady. Od początku jej trenerem jest ojciec, Antoni. Aleksanda Woźniak jest poliglotką, posługuję się sześcioma językami. Najwyżej w rankingu była na, 21 miejscu 22 czerwca 2009 roku. Ma siostrę Dorotę, oczywiście świetnie mówi po polsku.